Doorgaan naar hoofdcontent

Vloggen is het nieuwe Bloggen


Help! Dit is een ontwikkeling waar deze hardcore web-logger last van heeft. Toch al niet zo graag in de schijnwerpers willen staan en dan dit: ‘Vloggen is het nieuwe Bloggen.’ Het is al beschamend genoeg om naar je eigen stem te luisteren, laat staan een volledige confrontatie met de voortschrijdende aftakeling. Wallen en onderkin incluis. Toegegeven, één beeld zegt meer dan duizend woorden en een realistisch verslag met video, vlotte montage en bijpassend muziekje maakt toch al snel indruk. Kant-en-klaar afgeleverd met tools als SnapChat, Instagram of Clips. Daar valt niet tegenop te Bloggen. Op menig fora verschijnen goede voorbeelden en ook in de politieke arena wordt al druk gevlogd. (is dit al een woord in de DvD trouwens?) Vooral natuurlijk om het verse electoraat te paaien. Het swipe-, scroll- en fast-forward gedrag van de hedendaagse jongelui dicteert namelijk een compacte verpakking van de boodschap met een gemiddelde spanningsboog van 3-5 seconden. Het hele verhaal in één bondige Joep Tjoep en je hebt er zo weer duizenden kiezers bij. Verleiding met een hoofdletter V.

Tip: Een kus van Jesse werkt beter dan het dansje van Henk. Scrollen maar!

Gewapend met smartphone en zelf geknutselde selfiestick ging ook ik als amateurregisseur aan de slag. Je moet per slot van rekening met je tijd meegaan, niewaar? Wegens de omstandigheden (vervelende wind en fel zonlicht in een verder prettig verwaarloosde tuin) een bij voorbaat tot mislukken gedoemde operatie en de onuitgeslapen oogleden hielpen daar ook al niet bij. Tot overmaat van ramp brak mijn te dunne hengelstick en was de hele wereld opeens ondersteboven van mijn eerste videoverslag. Live op FB, wel te verstaan. Hoongelach vanuit de woonkamer werd mijn deel.

Les: Verken vooral je onontdekte talenten, maar blijf bij je leest schoenmaker.

De hedendaagse arbeider heeft helaas geen tijd meer voor overweging, laat staan dat hij of zij een heel verhaal gaat zitten lezen van een stoffige vijftigplusser-met-roos-op-de-schouders die zichzelf ook zo nodig moet profileren op sociale media. Niettemin ga ik hier toch een dapper pleidooi houden voor de Blogger, de columnist, de journalist, de schrijver zo u wilt. Iemand die nog tussen de regels kan schrijven en tot nadenken kan stemmen. Als regisseur van uw verbeelding. Met al dat videogeweld raakt de nuance namelijk ondergesneeuwd en kan nieuwsgaring een heel verkeerde wending nemen. De snelle boodschap in pocket formaat krijgt teveel ruimte en dat kan, gelijk een te haastig gebakken broodje hamburger, vervelende gevolgen hebben voor de digestie en een loopje met de werkelijkheid gaan nemen in uw onderbewuste onderbuik.

Je moet je er ook goed van bewust zijn dat de intrede van beeld en geluid ongewenste gevolgen kan hebben voor de toch al fragiele scheidslijn tussen werk- en privéleven. Soms is het fijn om de bad-hair-day haar of jetlag ogen niet te hoeven delen in een Skype meeting met collega’s en mogen de kinderen ongestoord blijven spelen in de werkkamer. Nee, dan liever een veilige thuiswerkdag incognito. Desnoods in pyjama of ochtendjas met een wasje draaiend op de achtergrond. Vrouwlief maakt een ontbijt met sterke koffie. De eitjes koken tevreden snorrend in het pannetje en er is zelfs verse jus. De sfeer is ontspannen, de laptop geduldig en de telefoon monddood gemaakt. De geur van warm brood doet de rest. Voldoende anonieme ruimte voor reflectie. Om nog eens goed na te denken voordat je die boze email gaat versturen of dat bericht zo nodig moet posten op welk media dan ook.

Moraal: Door onze emoties te begrijpen kunnen we ons aan de kracht van die emoties ontworstelen. (Spinoza, 17e eeuw)

Een grappige ondertoon helpt vaak ook.


 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kroniek van de familie Janmaat Vinkeveen

‘Hoeveel kinderen?!’ ‘Ja, zeventien...’ Enigszins beschaamd mompel ik het aantal nakomelingen wat mijn grootouders van vaders kant hadden geproduceerd. Mijn schoonvader kwam ook al uit zo’n groot gezin - daar hadden ze er veertien - wat al behoorlijk indruk maakte. Maar ik wist mijn schoonfamilie dus te overtroeven met een nog groter aantal. Dit was vooral het gevolg van een tijd waarbij meneer pastoor nog de gezinssamenstelling bepaalde (ongeacht inkomen en carrièreplannen van dat gezin) wat uiteindelijk een tsunami van nieuwe zieltjes ging opleveren. Met het vooruitzicht van een goed gevulde kerk en collecteschaal was de toekomst van de Rooms Katholieke kerk verzekerd en had de herder zijn missie naar tevredenheid volbracht. De schaapjes waren op het droge. Drama Nu kan het ook zijn dat een groot gezin belangrijk werd geacht voor de continuïteit. Veel van mijn voorvaderen Janmaat hadden een agrarisch bedrijf en daar waren alle werkhanden welkom. Was het niet bij het melken en hooien,...
Een reactie posten
Meer lezen

Levend water

"Levend water". De naam van onze familieboot. Een naam met een religieuze betekenis, ingegeven door de voormalige werkgever van mijn vader: pastoor Gijs van der Voort te Vinkeveen. Een pastoor die, zoals vele Vinkeveners zich wellicht nog kunnen herinneren, liturgisch zeer gedreven was maar communicatief volstrekt onbekwaam. Dit resulteerde vaak in een eindeloos lange preek op een dusdanige monotone toon, dat menig kerkbezoeker met moeite wakker kon blijven op de toch al slaperige zondagochtend. En de natuurlijke galm van de oversized R.K. kerk hielp daar ook al niet bij, ondanks de goedbedoelde Philips geluidsversterking. Het was vooral een kwestie van uitzitten. Jezus zei: “Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke. Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.” (Johannes 7:37,38) De achterliggende boodschap: water geeft leven en doet opbloeien, dit heeft iedereen nodig. Mooi bedacht, maar wij waren a...
1 reactie
Meer lezen

Signalen

Zoals je wellicht weet was mijn vader Toon lange tijd koster van de grote, niet te vermijden Rooms Katholieke kerk van Vinkeveen. In zijn hart was hij nog steeds graficus, maar de stress op de drukkerij noopte hem in de jaren zestig van de vorige eeuw tot het maken van een carrièreswitch. Een achteraf verstandige keuze, want zo was hij verlost van veeleisende oplages en deadlines. Beter voor zijn hart. Tegelijkertijd had niet alleen zijn carrière een rigoureuze wending genomen, maar ook zijn levenswijze. Van hardwerkende loonslaaf naar levensgenieter met voldoende ruimte voor ontspanning en expressie. Zijn gedachtengoed bevond zich voornamelijk aan de linkerkant van het politieke spectrum met alle bijbehorende kenmerken. Een oranje Citroen Deux Chevaux bestelauto, gecamoufleerd tussen de prettig verwaarloosde voortuin van de ambtswoning aan de Kerklaan. Een al even weelderige moestuin met onbespoten groenten en fruit op roeiafstand, diverse fietsen en saxofoons, jazzmuziek, ribfluwelen...
2 reacties
Meer lezen