Help! Dit is een ontwikkeling waar deze hardcore web-logger last
van heeft. Toch al niet zo graag in de schijnwerpers willen staan en dan dit: ‘Vloggen
is het nieuwe Bloggen.’ Het is al beschamend genoeg om naar je eigen stem te
luisteren, laat staan een volledige confrontatie met de voortschrijdende aftakeling.
Wallen en onderkin incluis. Toegegeven, één
beeld zegt meer dan duizend woorden en een realistisch verslag met video,
vlotte montage en bijpassend muziekje maakt toch al snel indruk. Kant-en-klaar
afgeleverd met tools als SnapChat, Instagram of Clips. Daar valt niet tegenop te
Bloggen. Op menig fora verschijnen goede voorbeelden en ook in de politieke
arena wordt al druk gevlogd. (is dit al een woord in de DvD trouwens?) Vooral natuurlijk om het verse
electoraat te paaien. Het swipe-, scroll- en fast-forward gedrag van de
hedendaagse jongelui dicteert namelijk een compacte verpakking van de boodschap
met een gemiddelde spanningsboog van 3-5 seconden. Het hele verhaal in één
bondige Joep Tjoep en je hebt er zo weer duizenden kiezers bij. Verleiding
met een hoofdletter V.
Tip: Een kus van Jesse werkt beter dan het dansje
van Henk. Scrollen maar!
Gewapend met smartphone en zelf geknutselde selfiestick ging
ook ik als amateurregisseur aan de slag. Je moet per slot van rekening met je
tijd meegaan, niewaar? Wegens de omstandigheden (vervelende wind en fel
zonlicht in een verder prettig verwaarloosde tuin) een bij voorbaat tot
mislukken gedoemde operatie en de onuitgeslapen oogleden hielpen daar ook al niet
bij. Tot overmaat van ramp brak mijn te dunne hengelstick en was de hele wereld
opeens ondersteboven van mijn eerste videoverslag. Live op FB, wel te verstaan.
Hoongelach vanuit de woonkamer werd mijn deel.
Les: Verken vooral je onontdekte talenten, maar blijf
bij je leest schoenmaker.
De hedendaagse arbeider heeft helaas geen tijd meer voor
overweging, laat staan dat hij of zij een heel verhaal gaat zitten lezen van
een stoffige vijftigplusser-met-roos-op-de-schouders die zichzelf ook zo nodig
moet profileren op sociale media. Niettemin ga ik hier toch een dapper pleidooi
houden voor de Blogger, de columnist, de journalist, de schrijver zo u wilt.
Iemand die nog tussen de regels kan schrijven en tot nadenken kan stemmen. Als
regisseur van uw verbeelding. Met al dat videogeweld raakt de nuance namelijk
ondergesneeuwd en kan nieuwsgaring een heel verkeerde wending nemen. De snelle
boodschap in pocket formaat krijgt teveel ruimte en dat kan, gelijk een te
haastig gebakken broodje hamburger, vervelende gevolgen hebben voor de digestie
en een loopje met de werkelijkheid gaan nemen in uw onderbewuste onderbuik.
Je moet je er ook goed van bewust zijn dat de intrede van
beeld en geluid ongewenste gevolgen kan hebben voor de toch al fragiele
scheidslijn tussen werk- en privéleven. Soms is het fijn om de bad-hair-day haar of jetlag ogen niet te
hoeven delen in een Skype meeting met collega’s en mogen de kinderen ongestoord
blijven spelen
in de werkkamer. Nee, dan liever een veilige thuiswerkdag incognito.
Desnoods in pyjama of ochtendjas met een wasje draaiend op de achtergrond.
Vrouwlief maakt een ontbijt met sterke koffie.
De eitjes koken tevreden snorrend in het pannetje en er is zelfs verse jus. De
sfeer is ontspannen, de laptop geduldig en de telefoon monddood gemaakt. De
geur van warm brood doet de rest. Voldoende anonieme ruimte voor reflectie. Om
nog eens goed na te denken voordat je die boze email gaat versturen of dat
bericht zo nodig moet posten op welk media dan ook.
Moraal: Door
onze emoties te begrijpen kunnen we ons aan de kracht van die emoties
ontworstelen. (Spinoza, 17e eeuw)
Een grappige ondertoon helpt vaak ook.
Hee, ook gij, Emiel? (op blogspot.nl, bedoel ik)
BeantwoordenVerwijderen