Doorgaan naar hoofdcontent

Cross Gym


Daar zat ik dan, met mijn te dunne beentjes in een vale Adidas sportbroek. Stoer te wezen op het Life Fitness G4 krachtstation. Als ik mijn buik inhield, leek het in de spiegel nog wel wat. De meewarige blik van meer succesvolle concurrentie deed anders vermoeden. Ach, altijd nog beter dan die stumpers die hun 'buikje' proberen te slinken met infrarood dieptewarmte. Hun laatste hoop gevestigd op alweer een nieuwe commerciële illusie. De enige die immers beter wordt van het 'Better Belly' programma, is de eigenaar van de sportschool. Maar dat mocht het roze propje niet verhinderen om zich voort te bewegen op de loopband met een soort plastic harnas om het probleemgebied, aangesloten op het lichtnet. Met een vuurrood hoofd in te dure sportkleding de fictieve kilo’s weg zwetend. "Gaat het nog?" Vroeg de vlotte sportschool jongen, die altijd een bovengemiddelde aandacht heeft voor alleen de jonge vrouwelijke sporters. "Ja hoor", piepte de walrus. "Nog 30 minuten volhouden, dan kom ik straks weer even kijken." Het is dat het zo’n leuke jongen is, moet ze geërgerd gedacht hebben. Terwijl ze naar haar spiegelbeeld in het raam keek, de turbo dijen negerend, stelde ze zich voor hoeveel indruk ze straks zou kunnen maken op alle mooie jongens en meisjes in de sportschool arena. Vooralsnog waren die louter geïnteresseerd in het vervolmaken van hun eigen, reeds perfecte body.

Sinds een aantal maanden is het midden van de vloer in onze lokale sportschool vrijgemaakt voor een nieuwe rage: de cross-gym. Ook nu weer komen overwaaien uit het altijd maar op ons vooruitlopende Amerika. Zittend op de TechnoGym Shoulder Press, kon ik een beetje de kat uit de boom kijken. Met een groepje van ongeveer tien mensen tegelijk verschillende functionele oefeningen doen moet het sociale element bevorderen en de fitness verveling reduceren. En zeker, ook enige mate van onzichtbare concurrentie motiveert de cross-gym deelnemer. Zou dat wat voor mij zijn, dacht deze niet competitief ingestelde individualist. De strakke tenues waren verleidelijk, de decolletés uitnodigend en als vijftigjarige silverliner zou ik nog best mee kunnen komen, schatte ik in.

Even wist ik niet welke kant uit te kijken, mij onterecht als voyeur verdacht makend. Een jonge meid, die zeker geen afslankprogramma nodig had, strekte zich naar voren op haar buik hangend in een soort grote schommel. Dit gaf mij onbedoeld een inzage in haar weelderige boezem. Gelukkig was ze geconcentreerd aan het tellen en kon ik snel mijn blik afwenden. Nu viel mijn oog echter op een touw springende blonde paardenstaart, gehuld in een nauwsluitende spandex, een en al zelfverzekerdheid uitstralend. Kijk hem eens zitten kijken op zijn suffe fitnessapparaat, moet ze gedacht hebben. Wat een loser! Ik voelde inderdaad een lichte minderwaardigheid over mij heen komen en begon gelijk als tegengewicht maar weer tegen het toestel te duwen, waarbij de nog vermoeide spieren hevig gingen trillen. Overmoedig deed ik er nog 10 kilo bij. Even begon ik in gedachte mijn leeftijd als excuus op te voeren, maar dat sloeg natuurlijk nergens op. Spierkracht heeft immer alles te maken met wilskracht. Nog tien te gaan. Lukt makkelijk, hield ik mijzelf voor. Ik keek weer even opzij in de confrontatiespiegel en schrok van de opgezwollen rooie kop met trillende ledematen. Met een luide klap viel het 50 kg gewicht terug naar de beginstand en voor even was alle aandacht van de hele sportschool gevestigd op mij. "Zo jongen. Je moet maar denken, zo ben ik ook begonnen" zei een voorbijlopende tattoo met Amsterdams accent en kale kop. Hij lachte mij iets te hard.

"De volgende oefening zal ik even voordoen" zei de goed gebouwde trainer, daarbij twee grote zwarte touwen heen en weer slingerend als ware het verlengstukken van zijn eigen spierbundels. De aandachtige blikken waren vol bewondering. "Ik weet niet of ik dat wel kan, hoor" lachte een tenger meisje verlegen. "Wacht, ik help je wel even." Het meisje kon nauwelijks de zware 'Battle ropes' omhoog krijgen, maar de hulpvaardige trainer ging achter haar staan om te helpen. Zijn goed geoutilleerde torso omspande haar lijfje en ze begonnen samen aan de zware oefening. "Van schouders naar kruis bewegen", riep hij luid en hij deed het langzaam met haar voor. "Dertig seconden en go!" Verlegen lachend onderging het meisje de training. De spontane hulp van de sportschool instructeur was waarschijnlijk goed bedoeld, maar ook onnodig lichamelijk en daardoor beschamend intimiderend. Een #Metootje lag op de loer, maar de overige vrouwelijke deelnemers begonnen overdreven fanatiek aan hun eigen oefening en negeerden gelaten het voorval. Het meisje kreeg een kleur en niet alleen van de inspanning. De instructeur was alweer luidkeels aan het aftellen voor de volgende oefening, het meisje beduusd achterlatend met haar battle ropes nog in de aanslag. 

Ik voelde mij meer en meer solidair worden met de paar verdwaalde 50 plussers in de zaal, die plichtmatig op ouderwetse roei-, home- of cross-trainer hun resterende tijd afwerkten. Gelukkig lonkte een welverdiende sauna met koude douche als bonus.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Signalen

Zoals je wellicht weet was mijn vader Toon lange tijd koster van de grote, niet te vermijden Rooms Katholieke kerk van Vinkeveen. In zijn hart was hij nog steeds graficus, maar de stress op de drukkerij noopte hem in de jaren zestig van de vorige eeuw tot het maken van een carrièreswitch. Een achteraf verstandige keuze, want zo was hij verlost van veeleisende oplages en deadlines. Beter voor zijn hart. Tegelijkertijd had niet alleen zijn carrière een rigoureuze wending genomen, maar ook zijn levenswijze. Van hardwerkende loonslaaf naar levensgenieter met voldoende ruimte voor ontspanning en expressie. Zijn gedachtengoed bevond zich voornamelijk aan de linkerkant van het politieke spectrum met alle bijbehorende kenmerken. Een oranje Citroen Deux Chevaux bestelauto, gecamoufleerd tussen de prettig verwaarloosde voortuin van de ambtswoning aan de Kerklaan. Een al even weelderige moestuin met onbespoten groenten en fruit op roeiafstand, diverse fietsen en saxofoons, jazzmuziek, ribfluwelen

Maart roert zijn staart

Vanmorgen ben ik maar eens uit mijn stinkende hondenmand richting de douche gekropen. Al vier dagen lig ik ongewassen en ongeschoren in het donkere hol. Met twee dekbedden en een elektrische deken tegen de kou en een radio om nog enig contact met de buitenwereld te hebben speelde mijn leven zich tijdelijk af tussen de flanellen lakens van mijn vertrouwde mandje. Vol trots had ik nog mijn collega’s verteld dat het beginnende hoestje makkelijk met Trachitol onderdrukt kon worden en het influenzavirus waarschijnlijk aan mijn huisje voorbij zou gaan. Deze jongen is immers tot nu toe coronavrij geweest. De volgende dag kwamen de koude rillingen. Oei, dit was toch ernstiger dan aanvankelijk gedacht. Alle eetlust was verdwenen en een simpel ‘dutje met de kleren aan’ maakte het er niet beter op. Integendeel. Al snel was mijn bed het episch centrum geworden van mijn bestaan. Ik kon geen enkele prikkel meer verdragen, deed alle deuren op slot en het licht uit. ‘Deze storm moet maar snel over

Dagelijkse ergernissen, deel 1

 Met korting naar de sauna. Yes! Vier originele zegels uit de weekendkrant zoeken en uitknippen (netjes langs de stippellijn), aanmelden op Dagjewelness.nl, activatiecode invullen, voornaam-achternaam-emailadres invullen, actievoorwaarden gelezen (not), nieuwsbrief ontvangen (nee, dank u) spaarkaart downloaden en uitprinten. Printercardridge magenta op!  Nieuwe halen (€€€) en installeren. Instructie lezen, opnieuw installeren. 'Paper jam'. Printer open, duur printerpapier verwijderen. Vingers en printer vol inktvlekken. Nog steeds 'paper jam'. Printer achterkant gedeeltelijk ontmantelen om de laatste restjes papier weg te peuteren met een pincet. Printer uit en aan, uitlijnen, 'printercardridge zwart bijna leeg.…… printecardridge zwart leeg'. Twee A4 spaarkaarten uiteindelijk uitgeprint in de onduidelijke kleur lichtblauw. Zegels plakken, lijm vastgekoekt op de bodem van het plastic HEMA flesje. Prittstift onvindbaar. Net zo lang met je nagels peuteren totdat h